Kody CN: Praktyczne zastosowanie Nomenklatury Scalonej w imporcie

Nomenklatura Scalona (CN) to kluczowy element w handlu międzynarodowym, który umożliwia jednolite klasyfikowanie towarów. W poniższym artykule omówimy zasady, jakie rządzą tym systemem, odwołując się do Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej.

Nomenklatura Scalona (CN) i jej znaczenie

Nomenklatura Scalona (kody CN) to usystematyzowana klasyfikacja towarów, którą stosuje się w celach celnych. Umożliwia ona uporządkowanie wszystkich towarów znajdujących się w obrocie handlowym. W Unii Europejskiej jest stosowana na poziomie 8-cyfrowym i stanowi rozszerzenie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS), który obowiązuje w większości krajów na świecie.

System Zintegrowanej Taryfy Celnej ISZTAR to jedno z popularniejszych narzędzi w Polsce, które służy do przeglądania taryfy celnej. Zawiera kody CN, informacje o stawkach celnych, ograniczeniach w obrocie towarowym, kontyngentach, a także stawki podatku VAT i akcyzy.

Znajomość zasad ustalania kodu CN jest niezwykle ważna. Wykorzystanie tej klasyfikacji na potrzeby wewnętrznego prawa podatkowego i rezygnacja z klasyfikacji wydawanych przez GUS to krok w kierunku zbliżenia systemu celnego i podatkowego, a także wzmocnienie zasady pewności prawa. Klasyfikacja, która dotyczy każdego przedsiębiorcy, niekiedy sprawia trudności w interpretacji. Na szczęście istnieją Ogólne Reguły Interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN), które regulują tę kwestię. Znajomość tych reguł pozwala uniknąć wielu problemów.

Ogólne Reguły Interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)

Ogólne Reguły Interpretacji Nomenklatury Scalonej znajdują się w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/1602 z dnia 11 października 2018 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej. Zawiera ono zasady, które wyjaśniają, jak czytać, identyfikować i stosować Nomenklaturę Scaloną CN. Poniżej przedstawiamy kilka przykładów, które pomogą zrozumieć te zasady.

Reguła I: Ustalanie kodu CN

Tytuły sekcji, działów i poddziałów mają charakter wyłącznie orientacyjny. Klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji (6 cyfr kodu CN) i uwag do sekcji lub działów oraz, o ile nie są one sprzeczne z treścią powyższych pozycji i uwag, zgodnie z regułami.

Reguła II: Ustalanie kodu CN

• Wszelkie informacje o wyrobie zawarte w treści pozycji dotyczą wyrobu niekompletnego lub niegotowego, pod warunkiem że posiada on zasadniczy charakter wyrobu kompletnego lub gotowego. Dotyczy to również wyrobu kompletnego lub gotowego, znajdującego się w stanie niezmontowanym lub rozmontowanym.

Przykład: Rozmontowany stół traktujemy jako wyrób gotowy. Jeśli jednak w komplecie znajdują się np. trzy nogi od krzesła, to wszystkie części należy taryfikować oddzielnie, ponieważ zestaw traci charakter wyrobu kompletnego.

• Wszelkie informacje zawarte w treści pozycji o materiale lub substancji odnoszą się do tego materiału lub substancji bądź w stanie czystym, bądź w mieszaninie lub w połączeniu z innymi materiałami lub substancjami. Informacja o wyrobach z określonego materiału lub substancji odnosi się także do wyrobów wykonanych w całości lub w części z tego materiału lub substancji. Klasyfikowanie wyrobów stanowiących mieszaniny lub składających się z różnych materiałów lub substancji należy ustalać według zasad określonych w regule 3.

Przykład: Stół wykonany ze złota traktujemy jako wyrób ze złota.

Reguła III: Ustalanie kodu CN

Jeżeli, stosując regułę 2 b) lub z innego powodu, towary na pierwszy rzut oka są klasyfikowalne do dwóch lub więcej pozycji, klasyfikacji należy dokonać w następujący sposób:

• Pozycja określająca towar w sposób najbardziej szczegółowy ma pierwszeństwo przed pozycjami określającymi towar w sposób bardziej ogólny.

Przykład: Przewód elektryczny złożony w 50% z tworzywa sztucznego i 50% z gumy traktujemy jako przewód z gumy, ponieważ pozycja ta zawiera bardziej szczegółowy opis (Tworzywo to 3921, a guma to 4010).

• Mieszaniny, wyroby złożone składające się z różnych materiałów lub wytworzone z różnych składników oraz wyroby pakowane w zestawy do sprzedaży detalicznej, które nie mogą być klasyfikowane przez powołanie się na regułę 3 a), należy klasyfikować tak, jak gdyby składały się one z materiału lub składnika, który nadaje im ich zasadniczy charakter, o ile takie kryterium jest możliwe do zastosowania.

Przykład: Zestaw zawierający kubek, łyżeczkę, zapalniczkę i ozdobę z tworzywa sztucznego należy taryfikować jako zapalniczkę – to ona nadaje zasadniczy charakter temu kompletowi, nawet gdyby kubek wykonany był ze złota.

• Jeżeli towary nie mogą być klasyfikowane przez powołanie się na regułę 3 a) lub b), należy klasyfikować do pozycji, pojawiającej się w kolejności numerycznej jako ostatnia z tych, które jednakowo zasługują na uwzględnienie.

Przykład: Dywan wełniany, w przypadku kiedy nie możemy ustalić, czy okrywa jest gotowa, czy też jest przygotowana do cięcia.

Reguła IV: Ustalanie kodu CN

Towary, które nie mogą być klasyfikowane zgodnie z powyższymi regułami, powinny być klasyfikowane do pozycji odpowiednich dla towarów, do których są najbardziej zbliżone.

Przykład: Instrument muzyczny podobny do instrumentów klasycznych.

Reguła V: Ustalanie kodu CN

Oprócz powyższych postanowień, w odniesieniu do niżej wymienionych wyrobów należy stosować następujące reguły:

• Futerały do aparatów fotograficznych, instrumentów muzycznych, broni, przyborów kreślarskich, naszyjników oraz podobne opakowania, specjalnie dostosowane do przechowywania wyrobów lub ich kompletów, nadające się do długotrwałego użytkowania i występujące z wyrobami, do których są przeznaczone, należy klasyfikować razem z wyrobami, gdy są one normalnie z nimi sprzedawane. Reguły tej jednak nie stosuje się do opakowań, które całemu wyrobowi nadają zasadniczy charakter.
• Z zastrzeżeniem postanowień zawartych w regule 5 a), opakowania i pojemniki opakowaniowe, jeżeli są zazwyczaj stosowane do tego rodzaju towarów, należy klasyfikować razem z tymi towarami. Postanowienie to nie ma jednak zastosowania, jeżeli opakowania nadają się w sposób oczywisty do ponownego użytku.

Przykład: Piwo w butelce – piwo i butelka powinny być klasyfikowane osobno.

Reguła VI: Ustalanie kodu CN

Klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z ich treścią i uwagami do nich, z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z powyższych reguł, stosując zasadę, że tylko podpozycje na tym samym poziomie mogą być porównywane. Odpowiednie uwagi do sekcji i działów mają zastosowanie również do tej reguły, jeżeli treść tych uwag nie stanowi inaczej.

Przykład: Zwierzęta hodowlane czystej krwi można taryfikować jedynie do pozycji wskazanych na rysunku, jako pozycji na tym samym poziomie.