Specjalne procedury celne: Tranzyt towarów T1 i T2

Specjalne procedury celne: Tranzyt towarów T1 i T2

W transporcie międzynarodowym, przemieszczanie towarów przez granice państw często wiąże się z koniecznością dopełnienia formalności celnych. W tym kontekście, tranzyt towarów T1 i T2 stanowi procedurę specjalną, która umożliwia efektywny i swobodny przepływ towarów przez różne kraje, minimalizując opóźnienia i ograniczenia administracyjne.

Procedura tranzytu, zgodnie z przepisami celnymi, odnosi się do przewozu towarów pomiędzy dwoma urzędami celnymi, niezależnie od ich położenia. W unijnym porządku prawnym, tranzyt towarów T1/T2 jest procedurą specjalną, która obok składowania celnego i uszlachetniania towarów, reguluje przepływ towarów przez obszar celny Unii Europejskiej.

Dokumenty tranzytowe

Aby rozpocząć procedurę tranzytu, konieczne jest posiadanie odpowiednich dokumentów. Towary mogą być przemieszczane w ramach:

1. wspólnotowej/wspólnej procedury tranzytu T1 zewnętrznego lub T2 wewnętrznego,
2. konwencji TIR,
3. konwencji ATA/konwencji stambulskiej,
4. manifestu Reńskiego (dla żeglugi po Renie),
5. formularza 302 (Porozumienie NATO z 19 czerwca 1951 r.),
6. deklaracji celnej CN32 (droga pocztowa).

Celne formalności tranzytowe

Przemieszczanie towarów przez terytorium trzeciego kraju wiąże się z przestrzeganiem określonych formalności celnych. Może być konieczne dodatkowe zgłoszenie towarów w celu uzyskania zezwoleń, np. na transgraniczne przemieszczanie odpadów. W przypadku unijnych procedur tranzytowych konieczne jest wystawienie dokumentu tranzytowego T1 lub T2.

Kontrola graniczna

Podczas przekraczania granicy mogą wystąpić kontrole celne, graniczne i kontrole bezpieczeństwa. Celem tych kontroli jest zapewnienie zgodności z przepisami i zapobieganie nielegalnym działaniom. W przypadku procedur opartych na umowach międzynarodowych, kontrola graniczna jest ograniczona do minimum, aby ułatwić swobodny przepływ towarów.

Procedura tranzytu towarów T1 i T2

O tym, czy towar będzie przewożony w ramach tranzytu wewnętrznego (T2) czy zewnętrznego (T1), decyduje status celny przewożonych towarów.

Tranzyt towarów T1 stosuje się w przypadku przemieszczania towarów nieunijnych. Powoduje to zawieszenie środków, które normalnie stosuje się w przypadku przywozu towarów o takim statusie. Tranzyt towarów T2 stosuje się w przypadku przemieszczania towarów unijnych. Powoduje zawieszenie środków, które normalnie stosuje się w przypadku przywozu takich towarów do państwa tranzytu.

Wspólnotowa/Wspólna Procedura Tranzytu

Procedura tranzytu unijnego (wspólnotowego) stosowana jest w operacjach tranzytu celnego między państwami członkowskimi UE oraz Andorą i San Marino. Ma ona zastosowanie do przemieszczania towarów nieunijnych (tranzyt towarów T1) oraz unijnych, które między miejscem wyjścia a miejscem przeznaczenia w UE muszą przechodzić przez terytorium państwa trzeciego (tranzyt towarów T2). Zasady tej procedury określone są w Unijnym Kodeksie Celnym.

Wspólna Procedura Tranzytu stosowana jest w przypadku przepływu towarów między państwami członkowskimi UE, państwami EFTA (Islandia, Norwegia, Liechtenstein i Szwajcaria), Turcją, Republiką Macedonii Północnej, Serbią, Wielką Brytanią i Ukrainą. Procedura opiera się na Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej.

Zasady Wspólnotowej i Wspólnej Procedury Tranzytowej są faktycznie identyczne i można je rozpatrywać łącznie. Ich współzależność poszerza możliwości stosowania gwarancji o takie działania jak wykorzystanie dokumentu T2 przy eksporcie np. do Wielkiej Brytanii czy Turcji. Powoduje to natychmiastowe uzyskanie potwierdzenia wywozu – IE599.

Przewozy we Wspólnej/Wspólnotowej Procedurze Tranzytu (WPT)

odbywają się na podstawie jednego dokumentu tranzytowego (TAD) i jednego zabezpieczenia, złożonego w urzędzie celnym wyjścia i ważnego na cały przewóz. WPT rozpoczyna się w urzędzie celnym wyjścia, a kończy wraz z przedstawieniem towarów i TAD w urzędzie celnym przeznaczenia. W urzędach celnych granicznych formalności są zredukowane do minimum. Komunikacja pomiędzy urzędami następuje w systemie NCTS2.

System NCTS2

to system elektroniczny do obsługi zgłoszeń celnych tranzytowych. Umożliwia on składanie zgłoszeń i monitorowanie operacji tranzytowych. Dane o każdej operacji są wymieniane w czasie rzeczywistym przy użyciu komunikatów elektronicznych. Złożenie zgłoszenia tranzytu do systemu NCTS2 jest obligatoryjne dla każdej operacji tranzytu wspólnego, wspólnotowego i TIR. Złożenie zgłoszenia do NCTS2 w formie papierowej możliwe jest jedynie w sytuacji niedostępności usługi lub w przypadku przewozu towarów przez podróżnych indywidualnych, którzy nie mają dostępu do systemu.

Dokumenty T2L lub T2LF

Podczas realizacji procedury tranzytu towarów T1/T2 może zajść konieczność przedstawienia dokumentów T2L lub T2LF, sporządzanych w przypadku wątpliwości organu celnego co do unijnego statusu celnego towarów. Dokument T2L służy do potwierdzenia w kraju importera, iż zgłaszany towar posiada status wspólnotowy. Najczęściej stosuje się go przy przewozie towarów o statusie unijnym z jednego miejsca w Unii Europejskiej do kolejnego miejsca na obszarze wspólnoty przez terytorium państw trzecich oraz w przypadku, gdy towary wspólnotowe przewożone są pomiędzy portami w UE drogą morską lub powietrzną.

Dokument T2LF dotyczy przewozu towarów wspólnotowych, niepochodzących z obszaru podatkowego Wspólnoty Europejskiej (Wyspy Alandzkie, Wyspy Kanaryjskie, Góra Athos, Martynika, Gujana Francuska, Reunion, Gwadelupa). Wniosek o potwierdzenie unijnego statusu celnego T2L i T2LF można złożyć elektronicznie, na platformie PUESC.

Uproszczenia Wspólnej Procedury Tranzytowej

W określonych warunkach i po udzieleniu pozwolenia przez właściwe organy celne możliwe jest uproszczenie wspólnej procedury tranzytowej, np. poprzez:

1. korzystanie z zabezpieczenia generalnego i zabezpieczenia generalnego w obniżonej wysokości,
2. stosowanie specjalnego rodzaju zamknięć celnych,
3. uzyskanie statusu upoważnionego nadawcy, umożliwiającego objęcie towarów procedurą tranzytu wspólnego/unijnego bez przedstawiania towarów organowi celnemu.

Osoba Korzystająca z Procedury Tranzytu/Główny Zobowiązany

jest osobą odpowiedzialną za prawidłową realizację procedury tranzytu oraz za ewentualne należności celne i podatkowe, jakie mogą powstać w przypadku zaistnienia nieprawidłowości. Główny zobowiązany ma obowiązek złożenia zabezpieczenia w celu pokrycia należności celnych, których płatność jest zawieszona na czas tranzytu towarów. Zabezpieczenie możemy złożyć w formie:

1. depozytu w gotówce (zabezpieczenie pojedyncze),
2. zobowiązania składanego przez instytucję finansową będącą gwarantem (gwarancja generalna).

Agencja Celna specjalizuje się w obsłudze tranzytu towarów. Pomagamy w przygotowaniu dokumentów, dopełnieniu formalności i zapewnieniu bezpieczeństwa przemieszczanych towarów.