Zasady dostawy CFR Incoterms 2020: Koszt i fracht

CFR (Cost and Freight), czyli “koszt i fracht”, to reguła Incoterms 2020, która reguluje podział kosztów i ryzyka między sprzedającym a kupującym w transporcie morskim lub wodnym śródlądowym. Zgodnie z tą regułą, ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru przechodzi ze sprzedającego na kupującego w momencie, gdy towar znajduje się na pokładzie statku.

Przykład: CFR Rotterdam Incoterms 2020

Incoterms zostały opracowane przez Międzynarodową Izbę Handlową.

Dostawa i ryzyko

W regule CFR, sprzedający dostarcza towar, umieszczając go na pokładzie statku lub powodując jego dostawę w ten sposób. Moment, w którym towar znajduje się na pokładzie statku, jest kluczowy, ponieważ w tym momencie ryzyko związane z towarem przechodzi na kupującego. Oznacza to, że od tego momentu kupujący ponosi odpowiedzialność za wszelkie potencjalne szkody lub straty.

Odniesienie do “spowodowania dostawy towarów, już w ten sposób dostarczonych” dotyczy wielokrotnej sprzedaży w dół łańcucha (string sales), szczególnie powszechnej w handlu towarami masowymi.

Rodzaj transportu

Reguła CFR Incoterms 2020 ma zastosowanie wyłącznie w transporcie morskim lub wodnym śródlądowym. Nie jest odpowiednia dla innych rodzajów transportu, takich jak transport drogowy, kolejowy czy lotniczy. W przypadku, gdy w transporcie wykorzystywane jest więcej niż jednego transportu, np. gdy towar jest przekazywany przewoźnikowi w terminalu kontenerowym, zaleca się zastosowanie reguły CPT.

Porty dostawy i przeznaczenia

W regule CFR istotne są dwa porty: port, w którym towary są dostarczane na pokład statku (port załadunku) oraz port, w którym towary mają dotrzeć (port przeznaczenia). Ryzyko przechodzi ze sprzedającego na kupującego w momencie załadunku towaru na statek w porcie załadunku. Niemniej, sprzedający jest zobowiązany zawrzeć umowę przewozu towarów od momentu dostawy do uzgodnionego portu przeznaczenia.

Ważne jest, aby strony transakcji precyzyjnie określiły zarówno port załadunku, jak i port przeznaczenia. Szczególne znaczenie ma identyfikacja punktu przeznaczenia w porcie wyładunku, ponieważ koszty transportu do tego punktu obciążają sprzedającego.

Wielu przewoźników i koszty wyładunku

W transporcie morskim towar może być przewożony przez kilku przewoźników na różnych etapach. W takim przypadku istotne jest ustalenie, w którym momencie ryzyko przechodzi ze sprzedającego na kupującego. Strony mogą to określić w umowie sprzedaży. Jeśli umowa nie zawiera takich ustaleń, przyjmuje się, że ryzyko przechodzi w momencie, gdy towary zostają przekazane pierwszemu przewoźnikowi.

Jeżeli sprzedający, zgodnie z umową przewozu, ponosi koszty wyładunku towaru w porcie przeznaczenia, nie może dochodzić tych kosztów od kupującego, chyba że strony uzgodniły inaczej.

Odprawa celna

W regule CFR, sprzedający jest zobowiązany do dokonania odprawy celnej towarów w eksporcie. Nie ma natomiast obowiązku dokonywania odprawy celnej w imporcie lub tranzycie przez kraje trzecie.

Obowiązki stron (skrót)

Sprzedający: dostarcza towar i fakturę, umieszcza towar na pokładzie statu, ponosi koszty transportu do portu przeznaczenia, pomaga kupującemu w formalnościach celnych (na koszt kupującego).

Kupujący: płaci cenę towaru, ponosi ryzyko od momentu załadunku towaru na statek, organizuje odprawę celną w imporcie.

Podsumowując, reguła CFR Incoterms 2020, podobnie jak inne reguły z grupy C, nakłada na sprzedającego obowiązek pokrycia podstawowych kosztów transportu. Sprzedający jest również odpowiedzialny za zawarcie umowy przewozu. Kupujący natomiast ponosi ryzyko związane z towarem od momentu jego załadunku na statek i jest odpowiedzialny za organizację odprawy celnej w imporcie.

Przypominamy, że każda firma, która zamierza importować lub eksportować towar spoza Unii Europejskiej, musi posiadać numer EORI. Wniosek o nadanie numeru EORI można złożyć samodzielnie lub skontaktować się z nami.